İki Hayat Bir Tesadüf

 

Yağmurlu bir İstanbul gecesi minik bir kafede yalnız başına oturan Deniz elindeki kitabına dalmıştı. Burnuna gelen kahve kokusu ve dışarıdaki yağmurun sesi onu huzurlu bir dünyaya götürüyor gibiydi. Tam o sırada kafeye yeni giren bir adamın bakışları onunla kesişti. Adamın derin, mavi gözleri ve hafif tebessümü Deniz'in kalbini hafifçe titretirken içinden bir ses "Belki de bu gece hayatım değişecek" diye fısıldadı.

Adam Deniz'in masasına doğru yaklaştı ve yanına oturmak için izin istedi. Sohbetleri samimi bir şekilde ilerlerken birbirlerinin hayatları hakkında daha fazla şey öğrendiler. Meğer ikisi de aynı üniversitede farklı bölümlerde okuyor ve ortak bir arkadaşları varmış. Bu tesadüf onları daha da yakınlaştırdı.

Günler geçtikçe Barış ve Deniz birbirlerine daha çok bağlandılar. Ortak ilgi alanları, hayaller ve hayata bakış açıları onları bir araya getirmişti. Birlikte kitap okur, filmlere gider ve uzun uzun sohbet ederlerdi. Deniz, Barış'ın hayatına renk kattığını, Barış ise Deniz'in kendisini daha iyi anlamasına yardımcı olduğunu fark etti.

Bir gün Barış, Deniz'e duygularını itiraf etti. Deniz de ona karşılık veriyordu. İlişkileri hızla ilerlerken gelecek hayalleri kurmaya başladılar. Birlikte bir ev almak, evlenmek ve çocuk sahibi olmak gibi... Hepsi çok güzeldi.

Ancak hayatın sürprizleri bitmek bilmiyordu. Barış bir iş teklifiyle birlikte farklı bir şehre taşınmak zorunda kaldı. İkisi de bu duruma çok üzülmüştü. Ayrılmak istemiyorlardı ama başka çareleri yoktu.

Ayrılığın acısıyla boğuşan Deniz bir süre kendini toparlayamadı. Ancak hayat devam ediyordu. Yeni bir işe başladı, yeni arkadaşlıklar kurdu. Zamanla Barış’ı unutmaya çalışsa da kalbinde her zaman özel bir yeri olacaktı.

Yıllar sonra Deniz tesadüf eseri eski yaşadığı şehre taşındı. Bir gün eski kafenin önünden geçerken içine bir burukluk çöktü. İçeri girdiğinde Barış’ı orada oturduğunu gördü. İkisi de şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Uzun bir süre sonra ilk kez karşılaşıyorlardı.

O gün uzun uzun konuştular. Hayatlarının nasıl değiştiğini neler yaşadıklarını birbirlerine anlattılar. Ayrılık acısı dinmiş olsa da aralarındaki bağ hiç kopmamıştı. O gün anladılar ki…

“Hayat öyle tesadüflerle doludur ki ne yazacağını bilemezsin, nasip dersin.”